ΤΗ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Μάμαντος, καί τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Νηστευτού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύ ριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Μάρτυρος γ' καί τού Οσίου γ'.

Τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Θήρας τό πρίν τροπωσάμενος, τών ακαθέκτων παθών, Αθλοφόρε αοίδιμε, τών λεόντων χάσματα, καί θηρών τά ορμήματα, εντεύξει θεία, σύ εχαλίνωσας, τής τούτων βλάβης μείνας αμέτοχος, πύρ ού κατέπτηξας, ου θυμόν δικάζοντος, τής γάρ Χριστού, Μάκαρ αγαπήσεως, ουδέν προέκρινας.

Νέω εν σώματι ένδοξε, τόν παλαιόν πτερνιστήν, ετροπώσω τά στίγματα, τού Χριστού μακάριε, τή σαρκί σου δεξάμενος, καί νύν Μαρτύρων, συναγελάζη χοροίς, στεφανηφόρος Μάμα πανεύφημε, φέγγει λαμπόμμμμιενος, τρισηλίω πάντοτε, τών εφετών, βλέπων τό ακρότατον, καθαρωτάτω νοϊ.

Τού σαρκωθέντος Θεού ημών, καί διά πάθους Σταυρού, καθελόντος τόν τύραννον, ζωηφόροις ίχνεσιν, αθλοφόρε επόμενος, Μαρτύρων χαίρων, υπήλθες στάδιον, καί ταίς αικίαις κατατεινόμενος, τόν καυχησάμενον, εξαλείφειν θάλασσαν, μετά σαρκός, Μάρτυς κατηδάφισας, καί ετραυμάτισας.

Τού Οσίου

Όμοια

Πάτερ, Ιωάννη πάνσοφε, σύ τώ ποδήρει σεπτώς, Ααρών ώσπερ δεύτερος, καθωραϊζόμενος, τών Αγίων τά Άγια, νύν κατοπτεύεις ένδον γενόμενος, καί τού δευτέρου καταπετάσματος, Ώ τής αρρήτου σου, υπέρ νούν ελλάμψεως, ιεραρχών, θείον εγκαλώπισμα, ής περ μετέσχηκας!

Πάτερ Ιωάννη πάνσοφε, θεοειδής γεγονώς, τή τών τρόπων απλότητι, Θεώ νύν παρίστασαι, τή ενώσει τή κρείττονι, καί ανενδότω νεύσει θεούμενος, καί τού εκείθεν φωτός πληρούμενος, νού καθαρότητι, καί ψυχής φαιδρότητι, ιεραρχών, θείον εγκαλλώπισμα, καί ιερώτατον.

Πάτερ Ιωάννη πάνσεπτε, τής κοσμικής αποστάς, ταραχώδους συγχύσεως, τού Χριστού προσέδραμες, τή γαλήνη πανόσιε, καί θεωρίας θείας καί πράξεως, τάς πανολβίους σαφώς λαμπρότητας, όντως επλούτησας, καί πιστοίς μετέδωκας, θεοπρεπεί, βίω λαμπρυνόμενος, Μακαριώτατε.

Δόξα... Ήχος β'  Βυζαντίου

Νέον φυτόν καθάπερ ελαίας, τή τού Θεού τραπέζη γεγένησαι, ως υιός τών πορευθέντων τήν τού Κυρίου οδόν, διά γάρ μαρτυρίου ευλόγησέ σε Κύριος, καί βλέπεις τά αγαθά τής άνω Σιών, κατατρυφών τής θείας αγαλλιάσεως, σύν τοίς γονεύσι διά παντός, Μάμα αξιάγαστε, ών κοινωνούς ημάς ταίς ικεσίαις σου, γενέσθαι ποίησον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Έργοις σκοτεινοίς συναπαχθείς, όλον απημαύρωσα κάλλος, τό τού Βαπτίσματος, θέλων ο πανάθλιος, καί περιβέβλημαι, στολισμόν κατακρίσεως, καί σκότους, διό περ, δέομαι Πανύμνητε τή δυναστεία σου, ρήξασα παθών μου τά ράκη, τόν τής απαθείας χιτώνα, ένδυσον γυμνώττοντα καί σώσόν με.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε η αμίαντος αμνάς, έβλεπε τόν ίδιον άρνα, επί σφαγήν ως βροτόν, θέλοντα ελκόμενον, θρηνούσα έλεγεν, Ατεκνώσαι νύν σπεύδεις με, Χριστέ τήν τεκούσαν, τί τούτο πεποίηκας, ο λυτρωτής τού παντός; όμως ανυμνώ καί δοξάζω, σού τήν υπέρ νούν τε καί λόγον, άκραν συγκατάβασιν φιλάνθρωπε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος δ'

Δεύτε συμφώνως οι πιστοί, μνήμην τελέσωμεν Μάμαντος Μάρτυρος, ούτος γάρ νέος, Άβελ ανεδείχθη ημίν, ώσπερ γάρ εκείνος ποιμήν προβάτων γεγονώς, αμνόν εις θυσίαν πρώτος προσήγαγε, καί στέφανον αθλήσεως, πρώτος εκομίσατο, ούτω καί ο ένδοξος, Αθλοφόρος, θρεμματικοίς ποιμνίοις ενδιαπρέψας, εαυτόν θύμα ευπρόσδεκτον τώ Χριστώ, προσήγαγε διά τού μαρτυρίου, καί παρρησίαν έχων πρός αυτόν, τήν ειρήνην τώ κόσμω αιτείται, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Οι τώ θείω τεμένει σου, καταφευγοντες άχραντε, καί πιστώς τό έδαφος καταβρέχοντες, εν μετανοία δακρύοντες, τήν λύσιν λαμβάνουσι, τών δεινών αμαρτιών, καί τήν χάριν κομίζονται, δυσωπούσης σου, εκτενώς τόν Δεσπότην καί Σωτήρα, τών απάντων καί Υιόν σου, Θεοκυήτορ πανάμωμε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, Αμνάς η κυήσασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο, Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα;

Απολυτίκιον τού Μάρτυρος

Ήχος δ'  Ταχύ προκατάλαβε

Ο Μάρτυς σου Κύριε, έν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Τού Οσίου, ο αυτός

Κανόνα πίστεως, καί εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξέ σε τή ποίμνη σου, η τών πραγμάτων αλήθεια, διά τούτο εκτήσω τή ταπεινώσει τά υψηλά, τή πτωχεία τά πλούσια, Πάτερ, Ιωάννη, Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ήμων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, Κανών τής Οκτωήχου εις, καί τών Αγίων δύο.

Ο Κανών τού Μάρτυρος

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Τούς ουρανούς περιπολών ως άριστος, μάρτυς γενόμενος, καί τριφεγγούς αίγλης, ένδοξε πληρούμενος, τούς επί γής τιμώντάς σου, τήν σεπτήν καί φωσφόρον, ημέραν τής τελειώοεως, θείου φωτισμού καταξίωσον.

Τό ευγενές καί κατά πάντα τέλειον, τής διανοίας σου, ο προειδως Λόγος, Μάμα εκ σπαργάνων σε, συνέσεως επλήρωσε, καί καλών ταίς ιδέαις, πολυειδώς κατεκόσμησε, μάρτυς αθλοφόρε πανεύφημε.

Οι σοί γενέται αμωμήτου πίστεως, προκινδυνεύοντες, εν διωγμώ πλάνης, καί εγκαθειργνύμενοι, ένθα καί τελευτήσαντες, υπέρ τού θείου πόθου, βλαστάνουσι σέ τόν λύσαντα, τής πολυθεϊας τόν σύνδεσμον.

Θεοτοκίον

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Μαρία, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Κανών τού Οσίου

Ποίημα Γερμανού

Ήχος ο αυτός

Τώ εκτινάξαντι

Τώ ανατείλαντι εν τώ κόσμω, τόν ιεράρχην τόν σοφόν, τοίς τής ευσεβείας διαλάμποντα δόγμασιν, άσωμεν τώ Χριστώ, ότι δεδόξασται εις τούς αιώνας.

Τόν διαλάμψαντα εν τώ κόσμω, τής ευσεβείας τώ φωτί, καί τής ασεβείας τήν αχλύν εκδιώξαντα, τιμήσωμεν οι πιστοί, ως ιεράρχην τόν μέγαν Ιωάννην.

Ως παριστάμενος σύν Αγγέλοις, τώ απροσίτω Βασιλεί, τοίς επιτελούσί σου τήν μνήμην ικέτευε, δοθήναι τόν ιλασμόν, Ιεροκήρυξ παμμάκαρ Ιωάννη.

Θεοτοκίον

Ως συλλαβούσα τόν πρό αιώνων, άναρχον Λόγον τού Πατρός, καί σαρκί τεκούσα υπέρ λόγον Πανύμνητε, ικέτευε εκτενώς, του λυτρωθήναι ημάς εκ τών κινδύνων.

Τού Μάρτυρος

Ωδή γ'

«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας Δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Φωταυγή ως αστέρα, τόν αθλητήν Μάμαντα, έθετο Χριστός εν τώ ύψει, τής Εκκλησίας αυτού, άθλων λαμπρότησι, καί παραδόξων θαυμάτων, πάσαν τήν υφήλιον καταλαμπρύνοντα.

Ανελθών εν τώ όρει, τής αληθούς γνώσεως, καί καταστραφθείς θεωρίαις, νού καθαρότητι, φύσιν τήν άλογον, πρός λογικήν υμνωδίαν, θεϊκαίς προστάξεσι Μάρτυς διήγειρας.

Νεανίας ωραίος, περικαλής πέφηνας, όθεν τοίς ανόμως ζητούσι, τού συλλαβέσθαι σε, ώφθης απρόσιτος, εθελοντί πρός τό πάθος, ως ο πάντων Κύριος παραγενόμενος.

Θεοτοκίον

Ουρανόν ο τανύσας, καί τόν τής γής Άχραντε, γύρον ο κατέχων απάσης, φύσει θεότητος, εν ταίς αγκάλαις σου, σωματικώς κατεσχέθη, καί πιστοίς σε στήριγμα πάσιν ανέδειξεν.

Τού Οσίου

Ο στερεώσας λόγω

Δι' εγκρατείας Πάτερ καί προσευχής, ακλινούς εισήλθες πρός τήν ακρόπολιν, τής αρετής θεοφόρε, ένθα τής τρυφής τόν χειμάρρουν τρυφάς.

Ως παρρησίαν έχων πρός τόν Θεόν, Ιεράρχα Όσιε, Ιωάννη σοφέ, ικέτευε τού σωθήναι, τούς πίστει εκτελούντας τήν μνήμην σου.

Ως ευσεβών δογμάτων καθηγητής, καί σοφών λογίων υφηγητής αληθής, τόν στέφανον ανεδήσω, κατά τών αιρέσεων Όσιε.

Θεοτοκίον

Ως ουρανόν καί θρόνον σε τού Θεού, ανυμνούμεν πάντες Θεοκυήτορ αγνή, ότι εκ σού επεφάνη, Ιησούς Χριστός η αλήθεια.

Ο Ειρμός

«Ο στερεώσας λόγω τούς ουρανούς, καί τήν γήν εδράσας επί υδάτων πολλών, στερέωσόν με πρός ύμνον, καί δοξολογίαν σου Κύριε».

Κάθισμα τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ευσεβείας υπάρχων γόνος σεπτός, ασεβείας εδείχθης εκμειωτής, ώ Μάμα πανεύφημε, τή δυνάμει τού Πνεύματος, εν γάρ σταδίω πλάνην, ειδώλων διήλεγξας, καί ευθαρσώς Τριάδα, υμνείσθαι εκήρυξας, όθεν καί θηρίοις, εκδοθείς αθλοφόρε, τόν θήρα ενέκρωσας, καί αρχέκακον δράκοντα, διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τού Οσίου

Ήχος γ'  Θείας πίστεως

Σκεύος ένθεον τής εγκρατείας, πλούτος άσυλος τής ευσεβείας, ανεδείχθης, Ιωάννη μακάριε, εν απαθεία φαιδρύνας τόν βίον σου, καί δεομένοις αντλήσας τόν έλεον, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεία γέγονας σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπερέχουσα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον πρεσβειών σου, ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι! τέκνον μου, πώς πάσχεις; θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον;

Τού Μάρτυρος

Ωδή δ'

«Σύ μου ισχύς Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη Αββακούμ σοι κραυγάζω, τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Αυτοθελώς, πρός τούς αγώνας εχώρησας, απτοήτω, Ένδοξε φρονήματι, τόν γάρ Χριστόν, είχες συνεργόν, θεία δυναστεία, τό ασθενές σου ρωννύοντα, καί Μάρτυρα δεικνύντα, τών αυτού παθημάτων, καί τής άνω λαμπρότητος μέτοχον.

Ως συνεργός, ο εκ Θεού συνοδίτης σοι, καθυπείκει, οία λογικώτατος, άγριος θήρ, θεία γάρ στοργή, σύ καθυποτάξας, τά πάθη τά αλογώτατα, ωραίος απεφάνθης, λογισμώ σοφωτάτω, αλογίαν εχθρών τροπωσάμενος.

Δικαστικών, σύ πρό βημάτων παρίστασο, τήν τού Λόγου, σάρκωσιν Μακάριε, διαπρυσίως αναφωνών, καί τής αθεϊας απομαραίνων τό φρύαγμα, καί πάντας αδιστάκτως, μελωδείν εκδιδάσκων, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τώ τοκετώ, τής υπέρ φύσιν λοχείας σου, τών ωδίνων, λέλυται τό έγκλημα, καί τής αράς η τών γηγενών, φύσις απηλλάγη, Θεοκυήτορ πανάμωμε, καί ήνοικται τοίς κάτω, διά σού τά τών άνω, καί Αγγέλοις βροτοί συγχορεύουσι.

Τού Οσίου

Μυστικώς ο Προφήτης προορών

Τόν ιεράρχην πάντες τόν σοφόν, εν ωδαίς ευφημήσωμεν, λέγοντες, θεοφόρε Κυρίου, εκτενώς δυσώπει, σωθήναι ημάς.

Ως ευσεβών δογμάτων φυτουργόν, καί σοφόν ιεράρχην σε έχοντες, θεομακάριστε Πάτερ, ύμνοις καί ωδαίς ευφημούμέν σε.

Τήν ιεράν σου μνήμην καί σεπτήν, αρχηγέ τών τροφίμων τής πίστεως, ιεράρχα Κυρίου, ύμνοις καί ωδαίς εορτάζομεν.

Θεοτοκίον

Η ανύμφευτος νύμφη καί αγνή, καί αλόχευτος Μήτηρ Χριστού τού Θεού, αυτόν απαύστως πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ε'

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Ξεομένου ουδόλως, σώματος ο ένδοξος Μάμας εφρόντισε, τής φθοράς τό πάχος, τώ σπαράττεσθαι αποβαλλόμενος, καί τούς δερματίνους, αποδυόμενος χιτώνας, καί στολήν αφθαρσίας δεχόμενος.

Χαριστήριον αίνον, έμελπες τώ Κτίστη σου εξορυττόμενος, τάς πλευράς Παμμάκαρ, καί φωνήν ουρανόθεν ακήκοας, βεβαιούσαν μάλλον, τόν λογισμόν σου πρός τό κρείττον, καί τών πόνων τό άχθος κουφίζουσαν.

Εν ειρκτή συγκλεισθέντι, ώφθη ουρανόθεν σοι επικομίζουσα, παραδόξω θέα, Αθλοφόρε παμμάκαρ πολύαθλε, βρώσιν αφθαρσίας, περιστερά ωραιοτάτη, τής φθοράς γάρ τούς όρους εκβέβηκας.

Θεοτοκίον

Σωματώσεως θείας, καί καταλλαγής ανεκφράστου, γέγονας πρόξενος, η τόν πρό ηλίου, εκ Πατρός γεννηθέντα κυήσασα, διά σού γάρ φύσις, η τών βροτών Θεώ συνήφθη, καί εν θρόνω τής δόξης καθίδρυται.

Τού Οσίου

Ο εκ νυκτός αγνοίας

Ποιμαντικώς εχρίσθης, τής ευσεβείας τώ μύρω θεόσοφε, όθεν ως Ιεράρχην, πάντες ευφημούμέν σε Όσιε.

Ως μιμητής υπάρχων, τών Αποστόλων θεόφρον αοίδιμε, πόνοις καί αγρυπνίαις, τού τής Εκκλησίας προέστης λαού.

Τόν ζηλωτήν Ηλίαν, καί Μωϋσήν τόν θεόπτην μιμούμενος, Πάτερ Ιεροφάντορ, τούς αιρεσιάρχας κατήσχυνας.

Θεοτοκίον

Ως Βασιλίδα πάντες, καί Βασιλέα τών όλων κυήσασαν, δεύτε σύν τώ Αγγέλω, τήν ευλογημένην τιμήσωμεν.

Τού Μάρτυρος

Ωδη ς'

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αί ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Τώ ζήλω τώ πρός Θεόν, πυρούμενος ιερώτατε, τής υφαπτούσης πυράς, ουδόλως εφρόντισας, θείω δροσιζόμενος, ουρανόθεν όμβρω, αθλοφόρε γενναιότατε.

Ο νεανίαις τρισί, μεταποιήσας τήν κάμινον, εις δρόσον φωτοφανώς, θεόφρον πανόλβιε, φλογός εξαρπάζει σε, καί πυρός δεικνύει, παραδόξως δυνατώτερον.

Μεγίστοις εγκαρτερών, αγώσιν ώφθης παμμέγιστος, εν αθληταίς θαυμαστός, εν Μάρτυσι δόκιμος, διό καί μεγίστων σε, ο αγωνοθετης, αντιδόσεων ηξίωσε.

Θεοτοκίον

Γεγόναμεν κοινωνοί, τής θείας φύσεως Άχραντε, τώ θείω σου τοκετώ, καί λήξιν ουράνιον σύν Αγγέλων τάξεσιν, οι σέ ευφημούντες, εν Χριστώ εκληρωσάμεθα.

Τού Οσίου

Ως τόν Προφήτην ερρύσω

Τής Εκκλησίας τήν δόξαν, κατεκόσμησας Ιωάννη μακάριε, τοίς θείοις σου δόγμασι, καί σοφοίς διδάγμασι, τάς αιρέσεις τε, εκ ποδών εποίησας.

Ως περ φωστήρ ευσεβείας, τών δογμάτων σου τώ κάλλει εξήστραψας, καθ' όλης τής κτίσεως, θεόφρον διδάσκαλε, καί ημαύρωσας τάς αιρέσεις λόγω Θεού.

Αντί μαχαίρας τή γλώττη, καί τώ λόγω χρησάμενος Όσιε, τά νόθα εξέκοψας, διδάγματα άπαντα, καί ετράνωσας τήν Τριάδα πάσι σαφώς.

Θεοτοκίον

Ο τεχθείς εκ Παρθένου, καί κόσμον φωτίσας Χριστέ ο Θεός, καμέ τών πταισμάτων μου, ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου δέομαι.

Ο Ειρμός

«Ως τόν Προφήτην ερρύσω, εκ βυθού κατωτάτου, Χριστέ ο θεός, καμέ τών πταισμάτων μου, ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου δέομαι».

Κοντάκιον τού Μάρτυρος

Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Εν τή ράβδω Άγιε, τή εκ Θεού σοι δοθείση, τόν λαόν σου ποίμανον, επί νομάς ζωηφόρους, θήρας δέ, τούς αοράτους καί ανημέρους, σύντριψον, υπό τούς πόδας τών σέ υμνούντων, ότι πάντες οι εν κινδύνοις, προστάτην Μάμα, θερμόν σε κεκτήμεθα.

Ο Οίκος

Τόν εν πάση τή γή περιβόητον Μάρτυρα, καί εν τοίς ουρανοίς σύν Αγγέλοις χορεύοντα, υμνήσωμεν Μάμαντα, τόν πρίν τάς ελάφους εν ταίς ερήμοις καινώς αμέλγοντα, καί νύν περιούσιον λαόν Κυρίου, ράβδω δυνάμεως, ως ποιμένα καλώς περιέποντα, καί οδηγούντα εις τόπον χλόης, ένθα υπάρχει αληθώς τού Παραδείσου η τρυφή, Όθεν πάντες οι εν κινδύνοις, προστάτην Μάμα, θερμόν σε κεκτήμεθα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ιο ν

Τή Β' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Μάμαντος.

Στίχοι

·          Ακμαίος ών Τριάδος εις πίστιν Μάμας,

·          Ακμαίς τριαίνης καρτερεί τετρωμένος.

·          Δευτερίη χολάδες Μάμαντος χύντο τριαίνη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τού Νηστευτού.

Στίχοι

·          Τοίς μή ρέουσιν εντρυφάς νύν ηδέσι,

·          Νηστευτά ρευστών ηδονών Ιωάννη.

Ο Άγιος Διομήδης σπαθιζόμενος τελειούται.

Στίχοι

·          Σίδηρος εις σίδηρον ών Διομήδης,

·          Πρός τούς σπαθισμούς ανδρικώς εκαρτέρει.

Ο Άγιος Ιουλιανός, ξύλω θλασθείς τήν κεφαλήν, τελειούται.

Στίχοι

·          Ιουλιανός, συντριβείς κάραν ξύλω,

·          Τόν πρός Θεόν νούν σώος εις τέλος μένει.

Ο Άγιος Φίλιππος ξίφει τελειούται.

Στίχοι

·          Ίππον ταχύν Φίλιππος τήν τομήν έχων,

·          Πρός τόν φιλούντα θάττον ήλθε Δεσπότην.

Ο Άγιος Ευτυχιανός εν εσχάρα πυρός τελειούται.

Στίχοι

·          Ευτυχιανός, πυρποληθείς εσχάρα,

·          Εις ευτυχή μετήλθε κλήρον Μαρτύρων.

Ο Άγιος Ησύχιος απαγχονισθείς τελειούται.

Στίχοι

·          Ποθών τόν όντως Ησύχιος Δεσπότην,

·          Καί τόν δι' αυτόν ησύχως φέρει βρόχον.

Ο Άγιος Λεωνίδης πυρί τελειούται.

Στίχοι

·          Τού πρός Θεόν σε φλόξ πόθου, Λεωνίδη,

·          Έπειθε ράστα καί φλογός φέρειν βίαν.

Ο Άγιος Ευτύχιος σταυρωθείς τελειούται.

Στίχοι

·          Βαίνων κατ' ίχνος Ευτύχιος Κυρίου,

·          Δίκην εκείνου καρτερεί σταυρού πάθος.

Ο Άγιος Φιλάδελφος, λίθω τόν τράχηλον βαρυνθείς, τελειούται.

Στίχοι

·          Σαρκός βάρος πάν εκλιπών λίθου βάρει,

·          Ανήλθε κούφος Φιλάδελφος εις πόλον.

Ο Άγιος Μελάνιππος πυρί τελειούται.

Στίχοι

·          Είπέρ τι Μελάνιππος είχε καί μέλαν,

·          Κάθαρσιν εύρεν, εις τό πύρ βεβλημένος.

Η Αγία Παρθαγάπη εν τή θαλάσση τελειούται.

Στίχοι

·          Θνήσκεις θαλάσσης ένδον, ώ Παρθαγάπη,

·          Καί δωρεών θάλασσαν ευρίσκεις άνω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών δικαίων ιερέων, Ελεαζάρου καί Φινεές, καί τών Αγίων Μαρτύρων Αειθαλά καί Αμμούν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ζ'

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών».

Καμίνου τό είδός σοι, θαλάμου ώσπερ χρείαν επλήρωσεν, εις ημέρας γάρ πλείους, εν ταύτη Μάκαρ κατακλειόμενος, ού κατεφλέχθης, βοών τώ ποιήσαντι, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Αγγέλους συλλήπτορας, συγχορευτάς καί συγκοινωνούντάς σοι, απορρήτων ασμάτων, φλογός εν μέσω, Μάρτυς εκέκτησο, μεθ' ών τώ πάντων Δεσπότη εκραύγαζες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ως ρόδον αμάραντον, ως εκ παστάδος νυμφίος πρόεισιν, ωραιότατος όντως, εκ τής καμίνου φλέξας τούς άφρονας, καί τούς ορώντας φωτίσας κραυγάζοντας, Ευλογητός ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ιδού νύν πεπλήρωται, τού θεηγόρου η προαγόρευσις, εν γαστρί γάρ Παρθένε, τόν Θεόν Λόγον έσχες καί τέτοκας, τόν ζωοδότην, ώ πάντες κραυγάζομεν, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τού Οσίου

Ο εν αρχή τήν γήν

Ο επί γής, φωστήρα αναδείξας, τόν ευσεβή καί σοφόν Ιεράρχην, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Ο αληθή, Ιωάννη τόν μέγαν, ποίμνη τή σή ποιμένα αναδείξας, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τάς τής σαρκός, επαναστάσεις Πάτερ, καταβαλων τώ Χριστώ ανεβόας, Ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς, γεννηθείς εκ Παρθένου, καί τού εχθρού ρυσάμενος τόν κόσμον, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τού Mάρτυρος

Ωδή η'

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο Τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ως Δανιήλ τά χάσματα, τών θηρίων εφίμωσας, θεία τού Δεσπότου επικλήσει ένδοξε, τόν όφιν ενέκρωσας, τούς δυσσεβείς κατήσχυνας, καί ως νικητής, τούς ουρανούς αναμέλπων, οικείς εν ευφροσύνη, ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Λιθολευστούσι μάκαρ σε, οι τοίς λίθοις λατρεύοντες, καί πεπωρωμένοι, τήν ψυχήν παράνομοι, τό όμμα ερείδοντα, τής ιεράς σου Μάμα ψυχής, πρός τήν αρραγή καί αταπείνωτον πέτραν, καί μέλποντα προθύμως, ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Αγωνοθέτης άνωθεν, σοί προτείνων τόν στέφανον, οία νικητή, καί τόν καλόν ανύσαντι, αγώνα nανόλβιε, επιφωνεί σοι τήν πρός αυτόν, στείλασθαι σεπτήν, καί γλυκυτάτην πορείαν, προθύμως μελωδούντι, ιερείς ευλογείτε, λαός ύπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Υπερφυώς συνέλαβες, τόν εκ Πατρός αμήτορα, μείνασα παρθένος, μετά τόκον Άχραντε, Θεού γάρ η ένωσις, καινοποιεί τάς φυσεις εν σοί, καί καινοποιούνται τής ουσίας οι όροι, διό σε ορθοδόξως, ως Θεόν τετοκυίαν, κυρίως Θεοτόκον, υμνούμεν εις αιώνας.

Τού Οσίου

Τόν εν όρει αγίω

Τόν Μωσέα μιμούμενος τρισμάκαρ, εν τώ όρει προσέβης καί τώ γνόφω, τόν νοητόν τής χάριτος δεξάμενος, νόμον Ιεράρχα, κράζων, Ανυμνείτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τόν λαόν σου ποιμάνας Ιεράρχα, τής Αιγύπτου τήν πλάνην απεκρούσω, καί Βαβυλώνα τών παθών εξέφυγες, καί Σιών την άνω, εύρες κατοικίαν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως τώ μύρω χρισθείς Ιεροφάντορ, τής εν λόγω καί έργω ευσεβείας, Ιερουργείς τά θεία ιερώτατε, όθεν τήν Τριάδα, εν μιά ουσία, υμνείς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τόν εν μήτρα οικήσαντα Παρθένου, καί εν ταύτη φρικτώς καί υπέρ λόγον, τόν παλαιόν Αδάμ ανακαινίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τό τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού Μάρτυρος

Ωδή θ'

«Εξέστη επί τούτω ο Ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών Ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί Ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Παρέθου τήν ψυχήν σου τώ Λυτρωτή, καί πρός τούτον προθύμως ανέδραμες, ταίς καλλοναίς, κατηγλαϊσμένος περιφανώς, τών ιερών αγώνων σου, καί τών παλαισμάτων τών θαυμαστών, πανεύφημε Οπλίτα, φωστήρ τής οικουμένης, τής Εκκλησίας εγκαλλώπισμα.

Συνήφθης τοίς Αγγέλοις αγγελικήν, επί γής πολιτείαν κτησάμενος, καί σύν αυτοίς, μέλπεις εν αινέσει χαρμονικώς, τό ιερόν μελώδημα, Μάμα τή Τριάδι πανευκλεώς, θεούμενος ταίς θείαις, μεθέξεσι καί δόξης, αδιαδόχου εμφορούμενος.

Ως έχων παρρησίαν πρός τόν Θεόν, τών τήν θείαν σου ταύτην πανήγυριν, περιχαρώς, Μάρτυς εκτελούντων καί τήν σεπτήν, καί ιεράν σου άθλησιν, πίστει ευφημούντων ειλικρινεί, μνημόνευε παμμάκαρ, καί ζάλης καί κινδύνων, καί πειρασμού ημάς διάσωσον.

Θεοτοκίον

Απείρανδρον μητέρα τών επί γής, παιδοτόκον τίς ήκουσε πώποτε, καί τό τεχθέν, άναρχον Θεόν τε καί συμφυά, Πατρί τώ προανάρχω τε, καί τή τετοκυία υπερφυώς; ώ ξένου μυστηρίου! ώ θείας κοινωνίας δι' ής Θεώ συνανεκράθημεν.

Τού Οσίου

Τόν προδηλωθέντα

Ο δι' απαθείας, καί πίστεως καί αγάπης, καί ελπίδος, λόγους ημίν ζωής τής αιωνίου, υποδείξας σοφέ Ιωάννη, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εν τή βακτηρία, τού Πνεύματος τού Αγίου, τόν λαόν ως ποιμάναντα, τής σεπτής Εκκλησίας, καί διώξαντα θεομάχους αιρέσεις, πάντες ιεράρχα ευφημούμέν σε.

Ως τής Εκκλησίας, φωστήρα καί ιεράρχην, εν ψαλμοίς καί ύμνοις τιμώμέν σε ασιγήτως, τήν σορόν τών λειψάνων σου μάκαρ, Πάτερ, Ιωάννη μεγαλύνοντες.

Θεοτοκίον

Χαίρε τό αείζωον, ρείθρον τής αφθαρσίας, χαίρε η ολόφωτος τού ηλίου νεφέλη, χαίρε όχημα τής θεότητος όλης, χαίρε κιβωτέ τού αγιάσματος.

Ο Ειρμός

«Τόν προδηλωθέντα, εν όρει τώ νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Οσίου

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Οι ερασταί τών λόγων σου, νύν πιστώς ευφημούμεν, τήν ιεράν σου πάνσοφε, καί υπέρφωτον μνήμην, σέ ιεράρχα τιμώντες, Ιωάννη θεόφρον, τής μετανοίας ώφθης γάρ, κήρυξ ένθεος Πάτερ, καί τής φρικτής, καί σεπτής Τριάδος πρόμαχος μάκαρ, πρός ήν ημών μνημονευε, παρεστώς θεοφάντορ.

Τού Μάρτυρος

Τών Μαθητών ορώντων σε

Τώ γάλακτι ετράφης τώ τών ελάφων, όρεσι διαιτώμενος Μάρτυς Μάμα, αλλ' ώφθης ως γενναίος εν τώ σταδίω, αθλήσας προθυμότατα, καί νίκης άρας βραβεία, πρός Κύριον παρεγένου.

Θεοτοκίον  Όμοιον

Ο τής ζωής τής θείας καί μακαρίας, φθονήσας μοι τής πάλαι εν Παραδείσω, εχθρός ο δολιώτατος καί πανούργος, καί τής Εδέμ εξόριστον, ποιήσας με θανατούται, τή σή γεννήσει Παρθένε.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.